ΕΠΑΙΝΟΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ 2015

Εικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη

Εκδόσεις Ψυχογιός (Νοέμβρης, 2017)

Εσείς πώς θα νιώθατε αν ο μπαμπάς σας ήταν διάσημος συγγραφέας και η μαμά σας λαμπερή τηλεπαρουσιάστρια; Αν η μεγάλη σας αδελφή ήταν προικισμένη μπαλαρίνα, ο αδελφός σας μαθηματικό μυαλό απ’ τα λίγα και η άλλη σας αδελφή σπουδαία πιανίστρια; Πώς θα νιώθατε, ειδικά στην περίπτωση που δεν είχατε κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα;

Ο Αντωνάκης Αριστείδης, πάντως, δε νιώθει και τόσο καλά με αυτή την κατάσταση, και αποφασίζει να βάλει τα δυνατά του για να ακούσει επιτέλους το πολυπόθητο «μπράβο» που τόσο λαχταράει.

Τα πράγματα είναι απλά. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τα καταφέρει κάπου. Ίσως να μπορούσε να σώσει κάποιον, να εντοπίσει κάτι σημαντικό που έχει χαθεί, να βρει τη λύση σε ένα πρόβλημα που κανένας άλλος δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει.

Ακούγεται πολύ καλή ιδέα. Και αρκετά εύκολη. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά άλλωστε; Σωστά; Ή μήπως όχι;

Αν θέλετε να αγοράστε το βιβλίο, πατήστε εδώ.

Σχόλιο της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς

“Μυθιστόρημα χαριτωμένο, καλογραμμένο, με σύγχρονο ύφος. Με κινηματογραφικές περιγραφές και ξεχωριστή πλοκή.”

Απόστολος Πάππος-Elniplex

“Η Άντρη Αντωνίου αφήνει κατά μέρους τα χαρισματικά παιδιά και τις λαμπερές προσωπικότητες και ασχολείται με τους απέναντι, εκείνα τα “ευθύγραμμα” παιδιά που δεν λάμπουν μεμιάς, που δεν σε κερδίζουν με το καλημέρα, που δεν φωτίζουν κάποια πλευρά της προσωπικότητάς τους σθεναρά, που δεν έχουν δεξιότητες επικοινωνιακές, καλλιτεχνικές ή άλλα θαμπωτικά που κάνουν εμάς τους υπόλοιπους να τα δείχνουμε με το δάχτυλο. Με σπιρτάδα, χιούμορ και την ιδιαίτερη παραστατικότητα ενός σχεδόν εσωτερικού μονολόγου κάποιου κοντινού παρατηρητή, η συγγραφέας ανασηκώνει στο βλέμμα του αναγνώστη μια νεότευκτη οικογένεια επιτυχημένων όπου η αργή ή ανύπαρκτη ανάδυση κάποιας εκτυφλωτικής ικανότητας, προβληματίζει και τσαλακώνει το image της θριαμβολαγνείας.

Στην εικονογράφηση, τα κόμικ δίχρωμα σκίτσα της Λιάνας Δενεζάκη περπατούν με την ίδια σπιρτάδα και εκφραστικότητα τέμνοντας το κείμενο τόσο όσο.”

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ.

Κώστας Στοφόρος-Literature.gr

“Η συγγραφέας Άντρη Αντωνίου αφήνει στην άκρη τα χαρισματικά παιδιά και καταπιάνεται με τα παιδιά που δεν φωτίζεται κάποια πλευρά της προσωπικότητας τους, είναι παιδιά που τρελαίνονται για την ελευθερία, το παιχνίδι και τις ζαβολιές. Η συγγραφέας με χιούμορ, παραστατικότητα μας περιγράφει την εσωτερική πάλη του παιδιού που προσπαθεί να γίνει αποδεκτό από τους ίδιους του, τους γονείς αλλά και τη ψυχολογία των γονιών που το παιδί τους δεν είναι όπως το ονειρεύτηκαν. Πίσω από τον Αντωνάκη βρίσκονται πολλά παιδιά που προσπαθούν να βάλουν τα δυνατά τους για να τα καταφέρουν στους βαθμούς που θα ήθελαν, να φτάσουν τους συμμαθητές τους και τα αδέρφια τους. Όλα αυτά για ικανοποιήσουν το ευρύτερο οικογενειακό τους περιβάλλον”.

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ.